က်ေနာ့ဆီကို ညီေလးတစ္ေယာက္ ေမးလ္ပို႕ျပီး ေမးတဲ့အတြက္ ဒီပို႕စ္ေလးကို ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကလည္း ေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းေလးတစ္ခုပါပဲ။ သူဘယ္လိုေမးလဲဆိုေတာ့.. သူ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ အေပၚ၌လည္း သက္၀င္ယံုၾကည္ပါတယ္.. ဘုရားရွင္ ဆံုးမခဲ့တဲ့ စကားေတြကိုလည္း အျမဲႏွလံုးသြင္းတယ္ သူေကာင္းတာေတြလုပ္ေနတယ္.. မိဘကိုလုပ္ေကၽြးျပဳစုေနတယ္.. ဒါေပမယ့္ သူ႕မွာ ဆိုးက်ိဳးေတြပဲ ေတြ႕ေနရတယ္.. အဲ့ဒါဘာလို႕လည္း? ေနာက္တစ္ခ်က္က.. ဘုရားရွင္ ဆံုးမထားတယ္ေပါ့.. ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးေပးမယ္.. မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးေပးမယ္ ဆုိတာပါ။ ဒါေပမယ့္.. အခု သူေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနရဲ႕သားနဲ႕ မေကာင္းက်ိဳးေတြပဲ ရေနတယ္.. အဲ့ဒါဘာလုိ႕လည္း? ဆိုတာေလး ရွင္းျပေပးပါတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္.. ဒီအေၾကာင္းကို ေသခ်ာရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိသြားရင္ ကိုယ္ကိုးကြယ္ေနတဲ့ဘာသာအေပၚ.. ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ အေပၚမွာ ယံုၾကည္မႈ သဒၵါတရား မရွိသလိုျဖစ္သြားပါ့မယ္။ ေနာက္ျပီး.. ကုသိုလ္ဆိုတာ အလကားပါ.. လုပ္ေနလို႔ အပိုပါပဲဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ၀င္လာရင္ ဘာေကာင္းမႈကုသိုလ္မွလည္း လုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီအခ်က္ေလးကို စိတ္ထဲရွင္းသြားေအာင္ ေဆြးေႏြးတဲ့ သေဘာေလးနဲ႕ ေရးလိုက္ပါတယ္။
ယခုေခတ္ လူအမ်ားစုေပါ့.. မေကာင္းတာလုပ္တဲ့သူေတြ.. သူတစ္ပါးအေပၚ ေခါင္းပံုျဖတ္တဲ့သူေတြ.. လိမ္လည္ ေကာင္က်စ္ေနတဲ့သူေတြ.. ငါေကာင္းစားရင္ျပီးေရာ သူတစ္ပါးဘာျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတာဆို အကုန္လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့သူေတြြ ၾကီးပြားတာ မ်ားတယ္။ ရိုးသားၾကိဳးစားမႈကိုေရွ႕တန္းတင္ျပီး ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႕ ေနတဲ့သူက်ေတာ့ ေနရာမရ.. ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလုပ္မွ အိမ္မီးေလာင္တယ္.. ဒါနျပဳမွ ပစၥည္းအခုိးခံရတယ္.. သီလေဆာင္တည္မွ အလိမ္ခံရတယ္ ဆိုတာေတြ ၾကံဳဖူးၾကားဖူးၾကမွာပါ။ ဒါဘာလို႕လည္း? ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ဘုရား အျမဲတမ္း ေဟာေျပာဆံုးမတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္း ရွိပါတယ္.. ကံသာလွ်င္အမိ ကံသာလွ်င္ အဖဆိုတာကေတာ့ ေလာကစကား.. ဥာဏ္သာလွ်င္အမိ ဥာဏ္သာလွ်င္အဖဆိုတာကေတာ့ ေဂါတမဘုရားရွင္ရဲ႕တရား တဲ့။ ဒီလိုဆိုရင္.. လူတုိင္းလူတုိင္းခံစားေနရတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးေတြဟာ ကံအက်ိဳးေပးေပၚမူတည္ျပီးေတာ့ လူတစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦးကြဲျပားသြားတယ္လို႕ ယူဆလို႕ ရေလာက္ပါျပီ။ တခ်ိဳ႕ေတြရုပ္ဆိုးတယ္.. တခ်ိဳ႕ေတြရုပ္လွတယ္.. တခ်ိဳ႕ဆင္းရဲတယ္.. တခ်ိဳ႕ခ်မ္းသာတယ္.. အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့..။ ဒါဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ သူတို႕ လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံေတြအေပၚမွာ မူတည္ျပီးေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားၾကတာပါ။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေဒသနာေတာ္နဲ႕ ေျပာရရင္ သျဂိဳလ္ဘာသာဋီကာ၊ ၃၄၄ ၊ပါပကာစတုကၠ မွာ အက်ိဳးေပးရာ ကာလ ကြဲျပားေသာ ကံ(၄)မ်ိဳးကို ျပဆိုထားပါတယ္။ အဲ့ဒါေတြကေတာ့ (၁) ဒိ႒ဓမၼေ၀ဒနိယကံ - မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ အက်ဳိးေပးေသာကံ။ (၂) ဥပပဇၨွေ၀ဒနိယကံ - ဒုတိယဘ၀ အက်ဳိးေပးေသာကံ။ (၃) အပရာပရိယကံ - တတိယဘ၀မွ နိဗၺာန္ရတဲ့ ဘ၀တိုင္ေအာင္ အက်ဳိးေပးေသာကံ။ (၄) အေဟာသိကံ - အက်ဳိးေပးခြင့္ မရေသာကံ တို႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အက်ိဳးေပးရာ ကံေလးမ်ိဳးဟာ ေဇာေစတနာမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကုသိုလ္လုပ္လုပ္ အကုသိုလ္လုပ္လုပ္ ေဇာေစတနာ (၇)ၾကိမ္ေစာၾကပါတယ္။ ဒီ(၇)ၾကိမ္မွာ ပထမေဇာထက္သန္ရင္ ယခုလက္ရွိဘ၀ အက်ိဳးေပးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေဇာျဖစ္တဲ့ သတၱမေဇာက ထက္သန္ရင္ ဒုတိယဘ၀ အက်ဳိးေပးပါတယ္။ ပထမေဇာနဲ႔သတၱမေဇာရဲ႕ ၾကားမွာရွိတဲ့ အလယ္ေဇာ ငါးခ်က္ ထက္သန္ရင္ တတိယဘ၀မွ နိဗၺာန္ရတဲ့ ေနာက္ဆံုးဘ၀တိုင္ေအာင္ အက်ဳိးေပးပါတယ္။ ခုက်ေနာ္တို႕ေတြ ေကာင္းတာေတြလုပ္ေနရဲ႕သားနဲ႕ မေကာင္းတာေတြျဖစ္ေနရတယ္.. မေကာင္းတာေတြလုပ္ေနရဲ႕သားနဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးေတြခံစားေနရတယ္ဆိုတာ အလယ္ေဇာ ငါးခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပါ။ ဒီဘ၀တစ္ခုမွာ ေကာင္းတာလုပ္ေနတာကိုပဲ သြားၾကည့္လို ့မရပါဘူး။ ကိုယ္က ဟိုးအရင္အရင္အတိတ္ဘ၀က အကုသိုလ္ေတြ ဘယ္ေလာက္လုပ္ခဲ့မွန္း.. ကုသိုလ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ လုပ္ခဲ့မွန္း.. မသိတဲ့အတြက္ သူ ေကာင္းက်ိဳးေပးခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေပးမယ္.. ဆိုးက်ိဳးေပးခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေပးမယ္.. ဘာမွၾကိဳေျပာလို႕ မရပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကံသာလွ်င္အမိ ကံသာလွ်င္အဖဆိုတာကေတာ့ ေလာကစကားလို႕ ဆိုရတာပါ။
ဒီအခ်က္ကိုၾကည့္မယ္ဆိုရင္.. ကိုယ္အရင္ဘ၀က လုပ္ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ ဒီဘ၀မွာ ကုသုိလ္ေတြ လုပ္ေနေပမယ့္လည္း မေကာင္းက်ိဳးေတြ ရေနရျခင္းဟာ အလယ္ေဇာ ငါးခ်က္ေၾကာင့္လို႕ ေျပာလို႕ရပါ့မယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ကိုယ္ရဲ႕ အဓိကအလုပ္ကေတာ့ ဆိုးတဲ့ကံပဲေတြ႕ေတြ႕ ေကာင္းတဲ့ကံပဲေတြ႕ေတြ႕ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို လက္ခံတတ္ဖို႕ပါပဲ။ ဘယ္ကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို လက္ခံသြားရင္ ဘယ္အလုပ္ပဲလုပ္လုပ္ လုပ္ရတာ အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးတစ္ပါး ဆံုးမသလိုပါပဲ.. ပစၥည္းတစ္ခုေပ်ာက္ရင္ ဘယ္သူ႕မွသြားျပီး အျပစ္မတင္နဲ႕တဲ့.. မွန္ကိုသြားၾကည့္ရင္ အဲ့သူခိုးကိုေတြ႕လိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ အရင္ဘ၀က ကိုယ္ကသူမ်ားပစၥည္းကိုခိုးခဲ့လို႕ ယခုဘ၀ကိုယ္ဆီက ျပန္အခိုးခံရတာပါ။ ကိုယ္အခိုးခံရတဲ့ အေၾကာင္းကို လိုက္ေျပာေနတာဟာ ငါအရင္ဘ၀က သူခိုးျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္လို႕ လုိက္ေျပာေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္ တဲ့။ အားလံုးဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ရတာပါ။
ဥပမာတစ္ခုလိုေပါ့.. ေဗာဓိပင္ပ်ိဳးလို႕ ေျခက်ိဳးရ.. ေဗာဓိကိုင္းခ်ိဳးလို႕ ေရႊအိုးရ.. ဆိုတဲ့စကားေလးတစ္ခုလိုပါပဲ။ ဒီစကားကို တိုက္ရိုက္သြားယူမယ္ဆိုရင္ မွားယြင္းတဲ့ မိစၧာဥာဏ္ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဗာဓိပင္ပ်ိဳးတဲ့သူဟာ အဲ့ေန႕မွာ သူကေသရမယ့္ကံ ပါလာပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ေဗာဓိပင္ပ်ိဳးလိုက္တဲ့ အက်ိဳးေစတနာကံေၾကာင့္ ေသရမယ့္ကံမွ လြတ္ေျမာက္ျပီးေတာ့ ေျခေထာက္ပဲက်ိဳးရတယ္။ ေနာက္ေဗာဓိကိုင္း ခ်ိဳးသူကေတာ့ အဲ့ေန႕မွာ သူက ေရႊအိုးေပါင္းမ်ားစြာ ရမယ့္ကံ ပါလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဗာဓိကိုင္းခ်ိဳးတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ေစတနာအကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေရႊအိုးတစ္အိုးပဲ ရလိုက္တာပါ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ပံုကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္က အကုသိုလ္လုပ္လို႕ ေရႊအိုးရတယ္.. ေနာက္တစ္ေယာက္က ကုသိုလ္လုပ္လို႕ ေျခက်ိဳးရသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ.. ယခုမ်က္ေမွာက္ကာလမွာလည္း အကုသိုလ္လုပ္ျပီး ခ်မ္းသာေနတဲ့သူေတြရွိပါတယ္။ ဒါဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ သူတို႕ အတိတ္ရဲ႕ ေကာင္းမႈကံအေဟာင္းေတြကို ခံစားေနရတာပါ။ ေနာက္.. ကုသိုလ္လုပ္ျပီး မေကာင္းက်ိဳးေတြ ခံစားေနရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေတြလည္း သူတို႕ရဲ႕ အတိတ္မေကာင္းမႈကံေတြကို ခံစားေနရတာပါ။ ဘယ့္သူ႕ဘယ္သူမွ အျပစ္ေျပာလို႕ မရပါဘူး။
ဒီလိုဆိုရင္.. ကံနဲ႕ ကံရဲ႕အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ေလာက္ျပီလို႕ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ကေကာင္းတာေတြလုပ္ျပီး ေကာင္းက်ိဳးေတြမရပဲနဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြရေနတာကိုလည္း စိတ္မညစ္ပါနဲ႕.. အရာရာတုိင္းဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို လက္ခံဖို႕လိုပါတယ္။ အဓိကက ကိုယ္ကေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနဖို႕ပဲ လိုပါတယ္။ ေကာင္းက်ိဳးခံစားရတာ မခံစားရတာ သူ႕အပိုင္းပါ။ ေကာင္းက်ိဳး ဘာလို႕မခံစားရတာလည္းဆိုတာကို လုိက္ၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အက်ိဳးေမွ်ာ္သလိုျဖစ္ျပီးေတာ့.. ကံနဲ႕ ကံရဲ႕အက်ိဳးကို မယံုၾကည္သလို ျဖစ္ေနပါ့မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လုပ္တုိင္းမျဖစ္စိတ္မညစ္ပါနဲ႕.. ။ လူသားအားလံုးဟာ ကံစီမံရာကိုခံေနရတဲ့ ကံရဲ႕ေစခိုင္းရာ ရုပ္ေသးရုပ္လိုပါပဲ.. ကံရဲ႕ထားရာေန ေစရာသြားေနၾကရတာပါ။ ကံကုန္ရင္ အသက္ေတာင္ ေသေပးၾကရတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါ့ေၾကာင့္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက အျမဲတမ္းဆံုးမပါတယ္။ ကံမဦးခင္ ဥာဏ္ဦးေအာင္ၾကိဳးစားၾကပါ..ဆုိျပီးေတာ့။ ေနာက္ျပီး အေကာင္းေလာကဓံ အဆိုးေလာကဓံေတြ မခံခ်င္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အျဖဴအမဲမေရာတဲ့ ကံျဖစ္တဲ့ ၀ိပႆနာအလုပ္ကို အားထုတ္ဖို႕ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးတဲ့ကံနဲ႕ေတြ႕ေတြ႕ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္လာတယ္ဆိုတဲ့ ေလာကဓံတရားကို လက္ခံျပီးေတာ့ ကုသိုလ္ကိုမ်ားေအာင္စုျပီး ေကာင္းမႈကို မ်ားေအာင္ၾကံႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။
ဓမၼေမတၱာဘေလာ့မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္
No comments:
Post a Comment