သဒၶါတရားဆိုရာ၀ယ္

ဓမၼသုခမွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္

ဘာသာ၀ါဒတိုင္းတြင္ ယံုၾကည္မႈ(မ်က္စိမွိတ္ယံုၾကည္မႈ)ေပၚတြင္ အေျခခံၾကပါသည္။ အျခားဘာသာ ၀င္တို႔ နားလည္ၾကေသာ သက္၀င္မႈ၊ ယံုၾကည္မႈ စသည္တို႔သည္ ဗုဒၶ၀ါဒႏွင့္ ပတ္သက္ျခင္းကား မရွိေပ။ သို႕ေသာ္ ဗုဒၶ၀ါဒစာေပမ်ားတြင္ေတြ႕ရွိေသာ သဒၶါဟူေသာ စကားလံုးကို အမ်ားအား ျဖင့္ သက္၀င္မႈ၊ ယံုၾကည္မႈဟု ဘာသာျပန္ေလ႔ရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ သဒၶါ ဆိုသည္မွာ ယံုၾကည္မႈ မည္ကာမတၱမဟုတ္၊ ကုိယ္တိုင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိရွိနားလည္၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ယံုၾကည္မႈဆိုရာတြင္ သိျမင္မႈ(အျပည့္အစံုသိရွိနားလည္မႈ) မရွိမွ ျဖစ္ေပၚႏိုင္သည္။ ရတနာသံုးပါးအေပၚတြင္ စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈမွ အမွန္တကယ္သိျမင္နားလည္မႈသို႔ ကူးေျပာင္း၍ သံသရာ၀ဲဂယက္မွ ရုန္းထြက္ႏိုင္ ရမည္ျဖစ္သည္။ လက္ထဲတြင္ ေက်ာက္မ်က္ရြဲတစ္လံုးကို ဆုပ္၀ွက္ထားပါသည္ဟုဆိုလွ်င္ ကိုယ္တိုင္မျမင္ရ၍ ယံုၾကည္ရေသာ ကိစၥမ်ိဳးျဖစ္သည္။ လက္၀ါးကို ျဖန္႔၍ ေက်ာက္မ်က္ရြဲကို ထုတ္ျပပါလွ်င္ မ်က္စိျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ျမင္ရျပီျဖစ္၍ အမွန္တကယ္ သိျမင္ နားလည္မႈျဖစ္ေပသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သဒၶါယ တရတိ ၾသဃံ (အခက္အခဲမွန္သမွ်ကို ယံုၾကည္ခ်က္ ျဖင့္ လြန္ေျမာက္၏) ဟူ၍ ဗုဒၶျမတ္စြာ မိန္႕ဆိုခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၾသဃဆိုရာ၌ အခက္အခဲမွ်ပင္ မကဘဲ ၾသဃတည္းဟူေသာ ပကတိေရအယဥ္သည္ သတၱ၀ါမ်ားကို လႊမ္းမိုးႏွစ္ျမွဳပ္ႏွိပ္စက္ သတ္ ျဖတ္တတ္သကဲ႔သို႔ ေလာဘ၊ ဒိ႒ိႏွင့္ ေမာဟတရားတို႔သည္လည္း သတၱ၀ါမ်ားကို လႊမ္းမိုးႏွစ္ျမွဳပ္ ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္တတ္သည္။ ၀ဋ္ဒုကၡအပါယ္ေလးပါးအထိ နစ္ျမဳပ္ေအာင္ လႊမ္းမိုးသတ္ျဖတ္ တတ္ပါ သည္။ ၄င္းၾသဃေလးပါးမွာ-

၁။ ကာေမာဃ = ၀တၳဳအာရံုကာမဂုဏ္ကို တပ္မက္ေသာတဏွာ။

၂။ ဘေ၀ါဃ = ရူပါစ်ာန္၊ အရူပါစ်ာန္ႏွင့္ ထိုစ်ာန္တို႔၏ အက်ိဳး၀ိပါတ္ကို ႏွစ္သက္တြယ္တာ ေသာ တဏွာ။

၃။ ဒိေ႒ာဃ = အယူလြဲမႈ မိစၧာဒိ႒ိ။

၄။ အ၀ိေဇၨာဃ = အာရံု၏ သေဘာအမွန္ကို မသိမႈေမာဟ။ ထိုၾသဃေလးပါးတို႔ကို သဒၶါ တရားျဖင့္ ေက်ာ္လြန္ႏိုင္၏ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ စိမ္ရည္အိုး ထဲ၌ ၾကာျမင့္စြာ စိမ္ထားေသာ စိမ္ရည္ အရက္ကဲ႔သို႔ အနမတဂၢသံသရာ၀ယ္ သတၱ၀ါတို႔၏ ခႏၶာအစဥ္ တည္းဟူေသာ စိမ္ရည္အိုး၌ စိမ္ထားသည္ျဖစ္၍ ေတြေ၀ယစ္မူးေစတတ္ေသာ အာသေ၀ါတရား ေလးပါးကုိလည္းေကာင္း၊ အေစးႏွင့္ကပ္၍ ယွဥ္စပ္ထားသကဲ႔သို႔ သတၱ၀ါမ်ားကို ၀ဋ္ဆင္းရဲ၌ ယွဥ္စပ္ေပးေသာ ေယာဂေလးပါးကို လည္းေကာင္း သဒၶါတရားဟုဆိုအပ္ေသာ ရတနာသံုးပါးႏွင့္ ကံကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္မႈသည္ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ မည္ျဖစ္သည္။

ေအဒီ ၄ရာစုႏွစ္ဆီက ထင္ရွားခဲ႔ေသာ ဗုဒၶအဘိဓမၼာဆရာၾကီး အသဂၤ၏ အလိုအရ သဒၶါတြင္ ေအာက္ ပါလကၡဏာသံုးမ်ိဳးရွိသည္ဟုမွတ္သားရပါသည္။

၁။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုသည္ အဟုတ္အမွန္ရွိသည္ ျဖစ္သည္ဟု ျပည့္စံုခိုင္ခံ႔စြာ သိရွိနား လည္ျခင္း၊

၂။ ေကာင္းေသာအရည္အခ်င္းမ်ားတြင္ ပီတိရွိျခင္း၊

၃။ ရည္မွန္းခ်က္ကို ေအာင္ျမင္ရရွိလိုေသာ ဆႏၵ။

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ လူသားစင္စစ္ဧကန္ပင္ျဖစ္၍ သစၥာေလးပါးျမတ္တရားကို ကုိယ္ေတာ္တိုင္ သယမၻဴၪာဏ္ျဖင့္ သိျမင္ေတာ္မူခဲ႔သည္ဆိုေသာ အေၾကာင္းတရားသည္ အဟုတ္ အမွန္ရွိသည္ကိုလည္း သိရွိသည္္။ တရားေတာ္မ်ားသည္ပင္လွ်င္ ဧဟိပႆိက လာပါရႈပါ က်င့္ၾကံပါဟု တိုက္တြန္းျခင္းငွာ လည္း ျပည့္စံုသည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္ကိုလည္းသိရွိသည္။ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ တို႔သည္လည္း ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္လ်က္ ၀ိနည္း သိကၡာတို႔ကို ေကာင္းစြာက်င့္ေတာ္မူေသာဂုဏ္ သုပၸဋိပႏၷ အစရွိသည့္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္လည္း ျပည့္စံုသည္မွာလည္း အမွန္ျဖစ္ေပသည္ကိုလည္းသိရွိသည္။ မႏုႆလူသားမ်ားအတြင္းမွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အျဖစ္ခံယူထား၍ သာသနာေနလိုလလိုထြန္းလင္းေတာင္ပခ်ိန္တြင္

သူေတာ္ေကာင္းတရားနာၾကားႏိုင္ေသာ အမိျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူျဖစ္လာရျခင္းစေသာ ေကာင္းေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားတြင္ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္လည္းျဖစ္သည္။ ဗုဒၶ၏ ဆံုးမနည္းမ်ားကို လိုက္နာက်င့္သံုး၍ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္လိုေသာ ရည္မွန္းခ်က္ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ က်င့္ၾကံၾကိဳးစားလိုေသာ ဆႏၵသည္လည္း ရွိမွ သာလွ်င္ သဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ဟုဆိုျခင္းငွာ ထုိက္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ဤကား ကၽြန္ေတာ္၏ ေသးငယ္ေသာၪာဏ္ျဖင့္ သဒၶါတရား၏ လကၡဏာကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ အဘိဓမၼာဆရာၾကီး၏ အလိုကား စာဖတ္သူ၏ ၪာဏ္ျဖင့္ အက်ယ္ခ်ဲ႕ႏိုင္ပါသည္။

စၾကာ၀ေတးမင္း၏ ပတၱျမားရတနာသည္ ေနာက္က်ိေနေသာေရမွ အနည္မ်ားကို ထိုင္ေစကာ ေရကိုၾကည္လင္ေစသကဲ႔သို႔ သဒၶါသည္ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးမ်ားကို အနည္ထိုင္ေစျပီး စိတ္ေစတသိက္ တို႔ကို ၾကည္လင္ေစသည္။ သတၱ၀ါတို႔၏ စိတ္သည္ ကိေလသာအမိွဳက္သရိုက္ အညစ္အေၾကးမ်ားျဖင့္ ေရာျပြမ္းဖံုးပိတ္လ်က္ရွိရာ သဒၶါတည္းဟူေသာ ပတၱျပားျဖင့္ ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္သည္။ သဒၶါတရားသည္ ဤမွ်ေလာက္ခရီးေရာက္ သည္ကို မေမ႔သင့္ေပ။ သဒၶါတရားသည္ ေမာဟ၊ ဒိ႒ိ၊ ၀ိစိကိစၧာတို႔ကို ဖယ္ရွားျပီး ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၌ ယံုၾကည္မႈကိုျဖစ္ေပၚေစပါသည္။ အကုသိုလ္အမႈမ်ား၌ ေမာဟဦးေဆာင္၍ ဖ်က္စီးတတ္ သကဲ႔သို႔ ကုသိုလ္ေရးတြင္ သဒၶါဦးေဆာင္၍ကိေလသာတရားတို႔ကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ရမည္။ ထိုသို႔တိုက္ခိုက္ရာတြင္ အေလာဘႏွင့္ အေမာဟတို႔ပါ၀င္ပါမွ ပို၍ျပည့္စံုေပမည္။ သဒၶါမရွိသူသည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္ေနပါေသာ္လည္း ကုသိုလ္ျပဳခြင့္မရေခ်။ လက္မရွိေသာ သူသည္ ေရႊေတာင္ေပၚ ေရာက္ေနေသာ္လည္း ေရႊတံုးမ်ားကို မေကာက္ယူႏိုင္သကဲ႔သို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဤေလာကမွာ လူ႔ဥစၥာ၊ သဒၶါအျမတ္ဆံုးတည္း ဟု ဗုဒၶမိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ သူေတာ္ေကာင္း ဥစၥာ(၇)ျဖာတြင္လည္း သဒၶါတရားသည္ အေျခခံက်ဆံုးအျဖစ္ပါ၀င္သည္။ ပစၥည္းဥစၥာမြဲလွ်င္ လူဆင္းရဲမေခၚ၊ သူေတာ္ေကာင္း ဥစၥာမရွိေသာသူကုိသာလွ်င္ တရားမ်ား ေခါင္းပါးသူ ကံမြဲ၊ ဉာဏ္မြဲ လူဆင္းရဲဟုေခၚဆိုသည္။

သို႔ျဖစ္၍ ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔သည္ မိမိ၌ သဒၶါတရား ျပည့္စံုျပီလားဟူေသာ ေမးခြန္းကို ကုိယ္တိုင္ ေမး၍ ကိုယ္တိုင္ေျဖၾကည့္ေစခ်င္သည္။ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားကို ဆြမ္းေလာင္းရံုမွ်၊ တရားေတာ္မ်ား နာၾကားရံုမွ်၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ားထိုထိုအား လွဴတန္းရံုမွ်ျဖင့္ မိမိသ႑ာန္တြင္ သဒၶါတရားျပည့္စံုၿပီးလား၊ ခိုင္ၿမဲၿပီးလားဆိုတာ စဥ္းစားရေပမည္။ ထို႔ျပင္ နတ္ကိုးကြယ္မႈလိုက္စားျခင္း၊ ေဗဒင္၊ နကၡတ္၊ စုန္း၊ ကေ၀၊ တေစၧ၊ ပေယာဂ၊ အင္း၊ အိုင္၊ ခါးလွည့္၊ လက္ဖြဲ႕ ၊ မႏၲာန္ အစရွိေသာ မဟာယာန၀ါဒမ်ား၊ တႏၲရယာန၀ါဒမ်ား၊ မႏၲရယာန၀ါဒမ်ားကို ေလ႔လာလိုက္စားျခင္း၊ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္ျခင္းသည္လည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ မိမိစိတ္သ႑ာန္တြင္ သဒၶါတရားမည္မွ်ရွိေနျပီ၊ မည္မွ်ျပည့္စံုေနျပီဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္သည္။ အသိတရားကင္းမဲ႔စြာ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ မိမိကိုယ္မိမိ သဒၶါတရားကင္းမဲ႔၍ နိေ၀ရဏတရားမ်ား အထပ္ထပ္ အခါခါ ပိတ္ဖံုးေနမည္၊ အ၀ိဇၨာဆိုေသာ အမိုက္ေမွာင္ေတြ ပိတ္ဖံုးေနမည္ဆိုတာ ျပန္လည္ဆင္ျခင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ သဒၶါတရားကို ျပည့္စံုခိုင္ၿမဲေအာင္ တည္ေဆာက္ရမည္ျဖစ္သည္။ ပိုပိုၿမဲၿမံေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ သာသနာ ကို ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းမည္ပါသည္။

သမထဘာ၀နာပြားမ်ားရာ၌ သဒၶါစရိုက္ရွိသူသည္ ဗုဒၶါႏုႆတိ၊ ဓမၼာႏုႆတိ၊ သံဃာ ႏုႆတိ၊ သီလာႏုႆတိ၊ စာဂါႏုႆတိ၊ ေဒ၀တာႏုႆတိ ဟူေသာ ကမၼ႒ာန္း ၆ပါးႏွင့္သင့္ေလ်ာ္၏။ ပင္ကိုကေကာင္း ေနေသာ သဒၶါတရားသည္ ဘုရားတရားသံဃာအာရံုမ်ားႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔လွ်င္ပို၍ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ လာဖြယ္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္အက်ိဳးမ်ားျခင္းျဖစ္သည္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုေသာ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း၌ ပင္ကိုဓာတ္ခံ သဒၶါတရားသည္ ေကာင္း ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ခိုင္ၿမဲျခင္းကားမရွိေပ။ ၿမဲၿမံမႈကား စိတ္သုဥ္းလ်က္ရွိေပသည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ ဆန္႔က်က္၀ါဒတို႔၏ ထိုးႏွက္မႈကို ခံရျခင္းအေၾကာင္းျဖစ္လာသည္။ ကာမဂုဏ္တပ္မက္၍လည္းေကာင္း၊ ေဘးအႏၱရာယ္ကို ေၾကာက္ရြံ႕၍လည္းေကာင္း၊ သဒၶတရား ညွိဳးမွိန္ရသည္။ ကင္းမဲ႔ရသည္။ ထိုသို႔မျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ဤစာကိုေရးသားမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ရည္ရြယ္ရင္းကို ဖတ္ရႈမိသည္မွစ၍ ဗုဒၶဘာသာလူငယ္ အေပါင္းတို႔သည္ သဒၶါတရား ျပည့္စံုခိုင္ၿမဲ၍ ဗုဒၶအလိုက် သံသရာ၀ဲဂယက္မွ ရုန္းထြက္ရန္ ၾကိဳးစားသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။ ၾကိဳးစားသည့္အတိုင္းလည္း ထာ၀ရၿငိမ္းေအးမႈကို ရရွိၾကပါေစ။ ဤမွန္ေသာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါအေပါင္းသည္လည္း ခ်မ္းသာ ကိုယ္စိတ္ ၿမဲၾကပါေစ။



အေမာင္(ေရနံ႔သာ)

က်မ္းကိုး

၁။ ေဒါက္တာ ေ၀ါလ္ပိုလာ၏ what the Buddha Thaught

၂။ ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္၏ ဗုဒၶအဘိဓမၼာo

(ယုံၾကည္ခ်က္ ။ ။ မုဒိမ္းေကာင္ လူရမ္းကား ၀ါဒကုိ ေဒါသမထြက္ပါနဲ႔… ႏွိပ္ကြပ္ရလုိ႔လဲ ပီတိမျဖစ္ပါနဲ႔. . . ကုလားကုိလဲ လူမ်ဳိးေရး မႏွိပ္ကြပ္ပါနဲ႔ . . အဲဒါေတြက အက်ဳိးမရွိပါဘူး။ ယုတ္ညံ့သည့္ ၀ါဒဆုိးၾကီးကုိ ျဖဳိဖ်က္ေရးမွာ ခင္ဗ်ားကုိယ္တုိင္ အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္အျဖစ္ လုပ္ကုိင္ေရးက လက္ေတြ႔အက်ဆုံးျဖစ္ပါသည္ )