အမ်ိဳးသားေရးအျမင္နဲ႕ စည္းလံုးၾကစို႕

(ပိေတာက္ေျမမွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။ မိမိတုိ႔ိသိထားတဲ့ မြတ္ဆလင္ဘာသာ အေၾကာင္းကုိ ျဖစ္ေစ။ အဂၤလိပ္လုိေရးထာသည္ကုိ တုိက္ရုိက္ဘာသာျပန္၍ျဖစ္ေစ ေရးသားျပီး ေကာ္မန္႔မွာ ထားေပးပါ။ ျမန္မာလုိရုိက္လွ်င္ MS Word မွာ zawgyi ျဖင့္ရုိက္ျပီး comment မွာ Copy/Paste လုပ္လုိက္ပါ။ေဆာင္းပါးအျဖစ္တင္ေပးပါမယ္။ လူေတြ မြတ္ဆလင္ဘာသာအေၾကာင္း အမွန္အတုိင္း သိဖုိ႔ က်နာ္တုိ႔ မ်ဳိးဆက္သစ္မွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ေဆာင္းပါးနံပါတ္(၂)ကုိ ဒီအပတ္အကုန္မွာ တင္ပါမယ္။ အမ်ဳိးဘာသာ၊ သာသနာကုိ ကာကြယ္ၾကပါ)

ရိုဟင္ဂ်ာ ကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြကို ေဖာ္ျပျပီး ရိုဟင္ဂ်ာဟာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ကို အဏၰ၀ါစစ္သည္နဲ႕ ရခို္င္သား တုိ႕က တင္ျပခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါေပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုုယ္တိုင္ကလည္း ဒီအဆိုကို သေဘာတူလို႕ ရိုဟင္ဂ်ာဟာ ဒုကၡသည္ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ပို႕စ္ကို တင္ခဲ့ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ရိုဟင္ဂ်ာ လႈပ္ရွားမႈနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေနာက္ခံသမိုင္းကို ထဲထဲ၀င္၀င္ မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အခ်ိန္ေပးျပီး ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဒီရိုဟင္ဂ်ာ လႈပ္ရွားမႈဟာ ခုမွ ၿဗံဳးကနဲ ေပၚလာတာမဟုတ္။ ဘဂၤါလီ ကုလားမ်ားဟာ ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲမွာ ရိွတဲ့ အဂၤလိပ္ေခတ္က အေျခခ် ေနထိုင္သူမ်ား၊ လြတ္လပ္ေရး ေနာက္ပိုင္း ခိုး၀င္လာသူမ်ားကို ျမန္မာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု တစ္စုအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳခံရေအာင္ ေရရွည္မဟာဗ်ဴဟာ ခ်ျပီးလုပ္လာခဲ့တယ္ ဆိုတာ သိလာရသလို ဒီျပႆနာဟာ အမ်ိဳးသားေရး အတြက္ အလြန္အႏၲရာယ္ၾကီးတဲ့ ကိစၥဆိုတာ ျမင္လာပါတယ္။


မူဂ်ာဟစ္ ေခၚ ကုလားဆိုးမ်ား

ျမန္မာႏုိ္င္ငံထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ဘဂၤါလီ ကုလားေတြကို သီးျခားလူမ်ိဳးစု တစ္ခုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႕၊ ဒီကုလားေတြ အမ်ားစုျဖစ္သြားတဲ့ နယ္စပ္ေဒသေတြကို စစ္တေကာင္းေဒသ ( ေနာင္ အေရွ႕ ပါကစၥတန္၊ ေနာက္ပို္င္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္) နဲ႕ ပူးေပါင္းဖို႕ဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ ေလာက္ထဲ ကေပၚခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာႏုိင္ငံကို အႏိၵယႏုိ္င္ငံကေန ခြဲေရး၊ တြဲေရး လႈပ္ရွားမႈေတြျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ပါ။ စစ္တေကာင္းမွာရိွတဲ့ မူဆလင္လိဂ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ျမန္မာကို အိႏိၵယရဲ့ အစိတ္အပိုင္း အျဖစ္ ဆက္ထားဖို႕ လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခြဲေရးဘက္က အႏုိင္ရသြားတ့ဲ အခါက်ေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက ကုလားအမ်ားစု ေနတဲ့ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသေတြကို စစ္တေကာင္း ေဒသနဲ႕ေပါင္းဖို႕ဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈ စေပၚလာပါတယ္။ အဲဒီ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲကို ေနာက္ထပ္ ဘဂၤါလီကုလားေတြ အလံုးအရင္းနဲ႕ ၀င္လာခဲ့လို႕ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံက ဘဂၤါလီ ကုလားေတြကို အထူးနႈန္းနဲ႕ သယ္ေပးေနတဲ့ သေဘာၤ ခရီးစဥ္ေတြကို ရပ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကုလား တစ္သန္း ေက်ာ္ေလာက္ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲကို ေရာက္ေနပါျပီ။

အဲဒီလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ပဲ အရင္ပို႕စ္ေတြထဲမွာ ပါခဲ့တဲ့ မူဂ်ာဟစ္ခြဲထြက္ေရးလႈပ္ရွားမႈတို႕ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္မွာ ေမာင္ေတာ္ ေဒသက ရခိုင္ေတြကို အစုလို္က္အျပံဳ လုိက္တိုက္ခိုက္မႈ တို႕ဆိုတာေတြ ျဖစ္ခဲ့တာ ပါ။ အခု ႏုိ္င္ငံတကာ ရိုဟင္ဂ်ာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ထုတ္ေ၀တဲ့ စာတမ္းေတြမွာ မူဂ်ာဟစ္ ခြဲထြက္ေရး လႈပ္ရွားမႈ အေၾကာင္း လံုး၀ေဖာ္ျပတာ မရိွသလို ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ျဖစ္ရပ္ကိုေတာ့ ရခိုင္ေတြက ကုလားေတြ ကို တိုက္ခုိက္သတ္ျဖတ္မႈ အျဖစ္ ပံုေဖာ္ထားခဲ့တယ္။ စစ္ျပီးေခတ္ အဂၤလိပ္ CASB အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အစီရင္ ခံစာမွာပါတဲ့ ရခုိင္ရြာ တစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ ဖ်က္ဆီးခံရတဲ့ကိစၥ၊ ရခုိင္ေတြ ေသာင္းနဲ႕ခ်ီျပီး ေတာင္ဘက္ကို ထြက္ေျပးခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြကိုေတာ့ တစ္စြန္းတစ္စမွ ေရးမထားခဲ့ဘူး။ ရခုိင္ေဒသကို ဂ်ပန္ေတြ သိမ္းပိုက္ထားခ်ိန္မွာ စစ္တေကာင္းေဒသနဲ႕ ရခုိင္ေဒသမွာရိွတဲ့ ကုလားမ်ားဟာ အဂၤလိပ္ တပ္ေတြရဲ့ ရခိုင္ေဒသ စစ္ဆင္ေရးေတြမွာ အားတက္သေရာ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ ကုလားေတြက ဒီလိုလုပ္တဲ့အတြက္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ဒီေဒသကို Arakistan ဆိုတဲ့အမည္နဲ႕ သီးျခားျပည္နယ္ ဒါမွမဟုတ္ စစ္တေကာင္း ေဒသထဲကို သြတ္သြင္းေပးလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ရခုိင္စစ္ဆင္ေရးေတြကို ကြပ္ကဲခဲ့တဲ့ ၿဗိတိသွ်ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အာ၀င္က ဘဂၤါလီ ကုလားေတြကို သစၥာရိွ တိုင္းရင္းသားမ်ား အျဖစ္နဲ႕ အစီရင္ခံစာေတြမွာ ေဖာ္ျပေပးခဲ့တယ္။ ဒါ့ေပမယ့္ ျမန္မာႏုိ္င္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုလားေတြအတြက္ သီးျခား ျပည္နယ္ လည္းမရ၊ အေရွ႕ပါကစၥတန္နဲ႕ လည္းေပါင္း မေပးဘူးဆိုတာ ထင္ရွားလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မူဂ်ာဟစ္ ေခၚကုလားဆိုး လႈပ္ရွားမႈ ေပၚလာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၅၄ ခုႏွစ္မွာ အေရွ႕ပါကစၥတန္ နယ္စပ္(အခုဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ)က ေတာင္ျပိဳမွာရိွတဲ့ မူဂ်ာဟစ္ ေခၚ ကုလားဆိုးမ်ားရဲ့ စခန္းကို တပ္မေတာ္က သိမ္းျပီးခ်ိန္မွာ မူဂ်ာဟစ္သူပုန္ေတြ ျပိဳကြဲသြားတယ္။ ဒီအခါမွာ ဘဂၤါလီကုလား ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားက လက္နက္နဲ႕ ခြဲထြက္ေရးလုပ္တာ မေအာင္ျမင္ႏုိင္ဘူး ဆိုတာကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႕ဟာ နံမည္ပ်က္ေနတဲ့ မူဂ်ာဟစ္ဆိုတဲ့ အမည္အစား ရခုိင္ ေဒသက လူေတြကို ကုလားေတြက ေခၚတဲ့ ရိုဟင္ယြာ ဆိုတဲ့စကားကေန ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳး ေမြးထုတ္ဖို႕ လုပ္ခဲ့တယ္။


ရိုဟင္ဂ်ာအစ

ဘဂၤါလားကုလား သမိုင္းပညာရွင္ ဘာဟာက ရခုိင္ေဒသမွာ ရိွတဲ့ ရခိုင္နဲ႕ ဘဂၤါလီ ကုလား ေတြက မ်ိဳးရင္းက အတူတူပဲ။ အသားမည္းတဲ့ နီဂရြိဳက္ အႏြယ္ေတြျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္း မွာေနရာကေန မြန္ခမါေတြ၊ မြန္ဂိုလြိဳက္ေတြ ြ၀င္လာလို႕ ေတာင္ဘက္ ဆင္းလာရင္း တစ္ခိ်ဳ႕က ရခုိင္ ေဒသကိုေရာက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ပသွ်ဴးျဖစ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ထိုင္းေတာင္ပိုင္းနဲ႕ မေလးရွားကို ေရာက္သြားတယ္။ ရခုိင္ေဒသ ေျမာက္ဘက္ကို ေရာက္သြားတဲ့ အုပ္စုက အာရပ္ကုန္သည္ေတြနဲ႕ေတြ႕ျပီး ၈ရာစုမွာ မူဆလင္ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ေတာင္ဘက္က အုပ္စုဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္သြားတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္သြားတဲ့ အုပ္စုက ရခိုင္ ျဖစ္လာျပီး ေျမာက္ဘက္က အုပ္စုက ရိုဟင္ဂ်ာ ျဖစ္သြားတယ္။ မူရင္းစကား က Rakhuses ဆိုတဲ့ နံမည္ကေန ရခုိင္၊ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုျပီး ကြဲသြားတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ စာတမ္းတစ္ခုကို ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါဟာ ရခုိင္ ေဒသမွာ ရိွတဲ့ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားကို ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းက လူမ်ိဳးစုတစ္ခုအျဖစ္ ပံုေဖာ္ဖို႕ ၾကိဳးစား လိုက္တာပဲျဖစ္တယ္။

အဲဒီဘဂၤါလီ ကုလားပညာရွင္ေတြကပဲ ၁၄၃၀ ခုႏွစ္မွာ အိႏၵိယေဒသကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ မူဆလင္ မြန္ဂိုအင္ပါယာရဲ့ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ရခိုင္ထီးနန္းကို မူဆလင္ဘုရင္ေတြကို ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္အုပ္ခ်ဳပ္ ခဲ့တဲ့ကာလကို ေဒသခံ ရိုဟင္ဂ်ာေတြက ရခိုင္ထီးနန္းကို ဆက္ခံတဲ့ပံုစံ၊ ရခိုင္ဘုရင္ေတြ ကိုယ္တိုင္က မူဆလင္ဘာသာ အဆံုးအမကို ခံယူတဲ့ ပံုစံေရးၾကတယ္။ သူတို႕က ရခုိင္ေတြဟာ မူဆလင္ ဘာသာရဲ့ ၾကီးက်ယ္မႈ၊ သန္႕စင္မႈေၾကာင့္ မူဆလင္ ဘာသာကို ၀င္ကုန္တယ္လို႕ အခုလိုေရးတယ္။

According to history, Islam came through the sea borne Sufis and merchants. The superior morality of those devout Muslims attracted large number of people towards Islam.

ဒီလိုနဲ႕ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတဲ့စကားလံုးဟာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသက မူဆလင္အမတ္ ေတြက တဆင့္ ျမန္မာ့ႏုိ္င္ငံေရးနဲ႕ ျမန္မာသတင္းစာေတြေပၚမွာ ေရာက္လာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ ဘဂၤါလီ ကုလားအမတ္ေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္လာတယ္ဆိုတာနဲ႕ ေနာက္ဆံုး ဦးႏုက ေမယုအထူးခရိုင္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးခဲ့တဲ့ အျဖစ္ေတြကို တစ္ျခားပို႕စ္ေတြမွာ ေဖာ္ျပထားျပီး ျဖစ္လို႕မေျပာေတာ့ပါ။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဦးႏုအစိုးရ ေကာင္းမႈနဲ႕ ရိုဟင္ဂ်ာ အသံလႊင့္အစီအစဥ္ဆိုတာေပၚလာတဲ့အျပင္ ေမယုအထူးခရိုင္ သတ္မွတ္ေပးတာကို အေၾကာင္းျပဳျပီး စြယ္စံုက်မ္းထဲက ေမယုခရိုင္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ ေမယုခရိုင္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာ တိုင္းရင္းသား အမ်ားစု ေနထိုင္တယ္ ဆိုတာအထိ ေဖာ္ျပတဲ့ ဘ၀ ကိုေရာက္သြားပါတယ္။ ဒါဟာ ဘဂၤါလီ ကုလားမ်ားကို ရိုဟင္ဂ်ာ အမည္ေပးႏုိင္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ ကုလား ေတြအတြက္ မဟာေအာင္ျမင္မႈၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလို ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ အမည္ေပါက္သြားတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘဂၤါလီ ကုလားပညာရွင္ေတြဟာ ရခုိင္ေဒသကို ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားရဲ့ မူလဌာနအျဖစ္ ပံုေဖာ္ဖို႕ ဆက္တိုက္ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာ ဘက္ ကသမုိင္းစာတမ္းေတြမွာ အခုလိုေျပာေလ့ရိွတယ္-

တစ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းက တို္င္းနဲ႕ ျပည္နယ္ ၁၄ ခုအနက္ မူဆလင္အမ်ားစု ေနထိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာျပည္နယ္ျဖစ္တယ္။

ႏွစ္။ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ လူဦးေရေလးသန္းရိွျပီး ရခုိင္နဲ႕ ရိုဟင္ဂ်ာထက္၀က္စီျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွဘက္ကို ထြက္ေျပးေနရတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာဒုကၡသည္ တစ္သန္းခြဲကို ထည့္မတြက္ထားဘူး။

သံုး။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြရဲ့သမိုင္းေၾကာင္းဟာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ကို ၁၄၃၀ ခုႏွစ္ ကေန ျမန္မာဘုရင္တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ခဲ့တဲ့ ၁၇၈၄ ခုႏွစ္အထိ ရခုိင္ထီးနန္းကို မူဆလင္ဘာသာ၀င္ ရိုဟင္ဂ်ာေတြက စိုးစံခဲ့တယ္။

ေလး။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္မွာ အဂၤလိပ္အစိုးရက ရခုိင္ျပည္သူေတြရဲ့ ဆႏၵကို ဆန္႕က်င္ျပီး ရခုိင္ေဒသကို ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာထည့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ရခုိင္နဲ႕ ဗမာေတြရဲ့ လူမ်ိဳးေရး ဖိႏိွပ္မႈေတြကိုုခံရတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ကက္ရွ္မီးယားက မူစလင္ေတြနဲ႕ ဘ၀တူပဲ။

အဲဒါေတြဟာ ရိုဟင္ဂ်ာေတြက သမိုင္းကို ျပန္ျပင္ေရးခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြထဲက အနည္းငယ္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတဲ့နံမည္ကို လူေတြလက္ခံလာေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေပမယ့္ ရိုဟင္ဂ်ာကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႕အတြက္ အဓိက အတားအဆီး တစ္ခု က်န္ေနေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မွတ္ပံုတင္ရေရးပါဘဲ။

ျမန္မာႏုိ္င္ငံ လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ ျပ႒ာန္းတဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ႏို္္င္ငံသားဥပေဒမွာ ၁၈၂၃ ခုႏွစ္ မတိုင္မီကထဲက ျမန္မာႏုိ္င္ငံထဲမွာ ေနထိုင္ခဲ့သူေတြကိုသာ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳမယ္ လို႕ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္အရဆိုရင္ ရခိုင္ေဒသမွာ ရိွတဲ့ ဘဂၤါလီ ကုလားအမ်ားစုဟာ ႏုိင္ငံသား မျဖစ္ႏုိင္၊ ဧည့္ႏုိင္ငံသား သာျဖစ္ရမယ္။ ဒါကို ဦးႏုေျဖရွင္းေပးပံုက ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသမွာ ရိွတဲ့ ကုလားေတြရဲ့ မိဘေတြဟာ ၁၈၂၃ မတိုင္ခင္ထဲက အဲဒီေဒသမွာေနထိုင္ေၾကာင္း သက္ေသျပႏုိင္ ရင္ ႏုိင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ထုတ္ေပးရမယ္လို႕ လုပ္လိုက္တာပဲ။ ဘယ္သူကေထာက္ခံမလဲဆိုေတာ့ အဲဒီ ရြာကသူၾကီးက ေထာက္ခံရမယ္လို႕ သတ္မွတ္ေပးတယ္။( ဦးေရႊဇံေရးတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာ စာတမ္း ) ကုလားကို ကုလားသူၾကီးက ေထာက္ခံတယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ့။ ဒီလိုနဲ႕ ကုလားေတြ မွတ္ပံုတင္ရသြားတယ္။ ဒီျပႆနာဟာ လမ္းစဥ္ပါတီလက္ထက္နဲ႕ န၀တလက္ထက္မွာ ရခုိင္ျပည္နယ္ မွာ မွတ္ပံုတင္ စစ္ေဆးလို႕ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ ကုလားေတြ ကိစၥမွာ ဒုကၡေပးတာပဲ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ထြက္ေျပးတဲ့ ကုလားအမ်ားစုဟာ အဲဒီကာလက မွတ္ပံုတင္ရခဲ့တဲ့ ကုလားေတြရဲ့ သားသမီ၊ ေျမးျမစ္ ေတြျဖစ္ေနတယ္။ ခိုး၀င္လာျပီး အဲဒီေျမးျမစ္ေတြနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ေနသူေတြျဖစ္ေနလို႕ပဲျဖစ္တယ္။

ဒီလိုမွတ္ပံုတင္ရေအာင္ လုပ္ျပီးတဲ့ေနာက္ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုအျဖစ္ သက္ေသျပဖို႕ဘဂၤါလီ ကုလားေတြ လုပ္တာကေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာ စာေပဆိုတာကို တီထြင္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာလို႕ေျပာေနတဲ့ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားဟာ စစ္တေကာင္းေဒသက ကုလားမ်ားေျပာတဲ့ ဘဂၤါလီ စကားကိုပဲ ေျပာပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္၊ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေခတ္မွာလဲ ဘဂၤါလီ ကုလားေတြဟာ အူရဒူစာ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ ျမန္မာစာကို ပဲသံုးခဲ့တာပါ။ ကိုရမ္ကိုေတာ့ အာေရဗီ စာနဲ႕ေရးဖတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၆၉ မွာေတာ့ အာေရဗီစာရယ္၊ အူရဒူစာရယ္ကို ေပါင္းျပီး ရိုဟင္ဂ်ာ စာကိုတီထြင္ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာ က ေရးရခက္ျပီး တြင္က်ယ္မႈလည္းမရိွေတာ့ ၁၉၈၀ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဂၤလိပ္ အကၡရာ ၂၆ လံုးကို အေျခ ခံျပီးတီထြင္တဲ့ Rohingyalish ဆိုတာကို ထြင္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆင္းရဲတဲ့ ဘဂၤါလီကုလား အမ်ားစုဟာ အဲဒီစာကို မတတ္ပါဘူး။ ဒီစာကို ထြင္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း ရိုဟင္ဂ်ာစာဆိုတာ ကမာၻကသိျပီး ရိုဟင္ဂ်ာကို သီးျခားလူမ်ိဳးစု တစ္ခုအျဖစ္ လက္ခံေအာင္သာ လုပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ကုလားေတြဟာ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ကို စိုက္လိုက္ မတ္တတ္ၾကိဳးစားခဲ့တာ အခုဆိုရင္ Rohingyalish ကို ISO နံပါတ္ ISO 639-3 "rhg" နဲ႕အသိအမွတ္ ျပဳခံရတဲ့ ဘ၀ေရာက္သြားပါျပီ။


ကၽြန္ေတာ္တို႕အားနည္းခ်က္

အထက္မွာေျပာခဲ့တာေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ဘဂၤါလီ ကုလားမ်ားဟာ သူတို႕ရည္မွန္းခ်က္ကို ရဖို႕ အတြက္ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ကေန ႏွစ္ေပါင္း ရွစ္ဆယ္နီးပါး အဆက္မျပတ္ ၾကိဳးစားခဲ့တာ ေတြ႕နုိင္ပါတယ္။ သူတို႕ဒီလိုလုပ္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာေတြက အဲဒီေလာက္ ေရရွည္မေတြးခဲ့ၾကဘူး။ မိမိ ပါတီ အကိ်ဳးအတြက္ ကုလားကို အခြင့္အေရးေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေဒသမွာ တာ၀န္က်တဲ့ လ၀က ၀န္ထမ္းမ်ားဟာ ေငြေၾကးေၾကာင့္ ကုလားေတြကို မွတ္ပံုတင္ ထုတ္ေပးခဲ့တာ ေတြရိွခဲ့မယ္။ အခ်င္းခ်င္းမတဲ့တာနဲ႕ ကုလားကို ပစားေပးျပီး မိတ္ေဆြ ဖြဲ႕ခဲ့ၾကတယ္။ ကုလားအေရးကို အစိုးရကို ထိုးႏွက္ဖို႕ လက္နက္ေကာင္း အျဖစ္သံုးရင္း ကုလားကို ရိုဟင္ဂ်ာ အျဖစ္လူရာ၀င္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ၾကတယ္။

အခု ရိုဟင္ဂ်ာ ျပႆနာျဖစ္ေတာ့ အစိုးရကို ဆန္႕က်င္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ အဖြဲ႕အမ်ားစုက ႏွာေစးေနၾကတယ္။ ၾကည့္ရတာ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးမွာ ျမန္မာဘက္က ရပ္တည္လိုက္ရင္ နအဖကို ေထာက္ခံရက်သြားလိမ့္မယ္လို႕ ေကာက္ယူေနပံုရတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာ ပါပဲ။တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ ရိုဟင္ဂ်ာဘက္က ေထာက္ခံျပီး ေရးၾကတယ္။ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ရိုဟင္ဂ်ာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ျမန္မာျပည္မွာ ေမြးရင္ ျမန္မာ တုိင္းရင္းသား ေပါ့လို႕ ေျပာခဲ့တယ္ ဆိုတာကိုကိုးကားျပီး ရုိဟင္ဂ်ာကို တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု အျဖစ္ သတ္မွတ္သင့္ေၾကာင္း ေျပာထားတာ ကို ဖတ္မိတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဒီလိုေျပာတာ မျဖစ္ပါေစနဲ႕လို႕ပဲဆုေတာင္းပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ မွတ္ခ်က္ေရးသူထဲမွာေရာ၊ တစ္ျခားေနရာေတြမွာ ရိုဟင္ဂ်ာ ကိစၥ ကိုအမ်ိဳးသားေရးအျမင္နဲ႕ ေရးသူေတြေတြ႕ရလို႕လည္း အားတက္မိပါတယ္။သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ဟာ ျမန္မာေတြရဲ့ စိတ္ဟာ ေကာက္ရိုးမီးလိုပဲလို႕ အေျပာခံေနရတာကို မေမ့ဖို႕လိုပါတယ္။ ေသြးပူတံုးမွာ ဒုတ္ထမ္း၊ ဓါးထမ္းေျပာျပီး ေသြးေအးေတာ့ ေမ့မသြားဖို႕လိုပါတယ္။ တစ္ဖက္က ဘဂၤါလီ ကုလားမ်ားဟာ မိိ်ဳးဆက္နဲ႕ ခ်ီျပီး သူတို႕ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ေဆာင္ရြက္ ေနတယ္ဆိုတာ မေမ့ဖို႕လိုပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေျပာေနတာဟာ လူမ်ိဳးခြဲျခားစိတ္၊ ဘာသာေရး ခြဲျခားစိတ္နဲ႕ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုအျမင္နဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္တာ မွန္သမွ်ကိုလည္း ဆန္႕က်င္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ဒီလူေတြကို တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုတစ္ခုအျဖစ္ လက္ခံရမယ္ဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏုိ္င္ဘူး၊ ေနာက္တစ္ခါ ဟိုဘက္မွာ ခိုး၀င္ဖို႕ေစာင့္ေနတဲ့ ဘဂၤါလီ ကုလားမွန္သမွ်ကိုလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံက ရိုဟင္ဂ်ာတုိင္းရင္း သားလူမ်ိဳးစုအျဖစ္လက္ခံရမယ္ဆိုတာ ပိုျပီး မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။

ဒီလိုတိုင္းရင္းသားအျဖစ္နဲ႕ လြယ္လြယ္ေလး လက္ခံလိုက္မယ္ဆိုရင္ ႏုိ္င္ငံေရးအရ ေရရွည္မွာ ျပႆနာ ျဖစ္ႏုိင္တာေတြ အမ်ားၾကီး ရိွေသးတယ္။ ဥပမာ အခု နအဖသြားေနတဲ့ အေျခခ ဥပေဒသစ္ အရပဲၾကည့္၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္လို႕ေခၚတဲ့ အထက္လႊတ္ေတာ္နဲ႕ ျပည္နယ္၊ တုိင္းလႊတ္ေတာ္ေတြမွာ သတ္မွတ္လူဦးေရကို ျပည့္မီတဲ့ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ားအတြက္ အမတ္ေနရာ သီးျခားသတ္မွတ္ေပး ရမယ္။ ဒီထက္ပိုစိုးရိမ္စရာ ေကာင္းတာက တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုတစ္ခုဟာ အနည္းဆံုး ျမိဳ႕နယ္ႏွစ္ခုမွာ လူဦးေရ အမ်ားစုျဖစ္မယ္။ အဲဒီျမိဳ႕နယ္ႏွစ္ခုဟာ နယ္နမိတ္ တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ နယ္ေျမသတ္မွတ္ ေပးရမယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာမွာ အမ်ားစု ျဖစ္ေနတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ပအို႕၀္၊နာဂ၊ ပေလာင္ တို႕လို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသရသြားေတာ့မယ္။ အဲဒါဟာ အရင္ဦးႏုေပးခဲ့တဲ့ ေမယု အထူးခရိုင္နဲ႕အတူတူ ျဖစ္သြားမွာပဲ။ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလို႕ မထင္ပါနဲ႕။ ၁၉၆၀ တံုးက ဦးႏု ရိုဟင္ဂ်ာကို အခြင့္အေရး ေပးခဲ့တံုးက ေနာင္ႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာ အေရးဟာ ႏုိင္ငံတကာ စင္ျမင့္ေပၚ ေရာက္လာမယ္လို႕ ထင္ခဲ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။

အားလံုးျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ေတာ့ တစ္ဘက္မွာ ေရရွည္မဟာဗ်ဴဟာခ်ျပီးလုပ္ေနတဲ့ ဘဂၤါလီ ကုလားေတြ ရိွေနတယ္။ တစ္ဘက္မွာ ေရတိုအက်ိဳးကိုပဲၾကည့္တဲ့၊ အျပင္ရန္ကာကြယ္ဖို႕ထက္ အခ်င္း ခ်င္းခ်ဖို႕အားသန္တဲ့၊ ပြဲျပီးမီးေသျဖစ္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာေတြရိွေနတယ္။ ဒါကို မျမင္ႏုိင္ရင္ ေတာ့ အမ်ိဳးကို ေစာင့္ေရွာက္သူလို႕ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ ရခုိင္အမ်ိဳးသားမ်ားဟာ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ လူနည္းစု ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး အမ်ိဳးသားေရးအျမင္နဲ႕ ေရရွည္ၾကည့္ဖို႕လိုျပီလို႕သာ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။